Aangezichtsverlamming is een uitval van de motoriek (beweeglijkheid) van de aangezichtsspieren door een verlies van functie van de facialiszenuw. Wanneer de aangezichtszenuw wordt beschadigd, zal de functie ervan geheel of gedeeltelijk uitvallen. Bij een volledige uitval spreekt men van een paralyse. Alle functies zijn dan verstoord. Bij een onvolledige verlamming (parese) kan men het aangezicht in beperkte mate bewegen. Een onvolledige verlamming kan in sommige gevallen binnen enkele dagen ontwikkelen tot een volledige verlamming. De aangezichtszenuw is vergeleken met andere zenuwen zeer kwetsbaar. Waarschijnlijk komt dit vanwege het nauwe en lange beenderig kanaal waardoor de zenuw loopt. Wanneer de zenuw beschadigd wordt, gaat de zenuw minder goed functioneren. De verminderde functie kan te wijten zijn aan een ontsteking, trauma of tumor. De aangedane zijde van het gezicht beweegt dan niet goed meer mee.

De patiënt met een aangezichtsverlamming ondergaat een aantal onderzoeken om de oorzaak, ernst, prognose en evolutie van de verlamming in kaart te brengen.