De ziekte van Ménière of endolymfatische hydrops (ook primaire of idiopatische endolymfatische hydrops) werd in 1881 voor het eerst beschreven door de Franse arts Prosper Ménière als een "vochtophoping" of “overmaat aan vocht” in het binnenoor, die wordt gekenmerkt door typische klachten van het gehoor en het evenwicht. Een viertal symptomen zijn zeer karakteristiek: aanvallen van draaiduizeligheid of vertigo, fluctuerend (wisselend) gehoorverlies, oorsuizen (tinnitus) en een druk- of volheidsgevoel in het oor. Ménière start gemiddeld tussen de leeftijd van 20 en 60 jaar en komt even veel voor bij mannen als vrouwen. Meestal is één oor aangedaan, maar in ongeveer 30% van de gevallen ontwikkelen patiënten klachten in het tweede oor meerdere jaren nadien.

Uitgebreide informatie over evenwichtsklachten is steeds te verkrijgen via onze artsen.